เมื่อขุนนางเดนมาร์กต่อต้านการปกครองของพระองค์ในเวลาต่อมา และปฏิเสธที่จะให้สัตยาบันรับรอง บอกึสเลาว์ที่ 9 ดยุกแห่งพอเมอเรเนีย ซึ่งเป็นตัวเลือกของกษัตริย์อีริคให้เป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์เดนมาร์ก กษัตริย์อีริคเสด็จออกจากเดนมาร์กเพื่อตอบโต้การกระทำนั้นและเสด็จไปประทับถาวรที่ปราสาทวิสบอร์กในเกาะเกิตลันด์ ซึ่งทำให้เกิดการโค่นพระองค์ออกจากราชบัลลังก์ด้วยการรัฐประหารจากสภาเดนมาร์กและสวีเดนในค.ศ. 1439[21]ใน ค.ศ. 1440 ผู้สืบบัลลังก์ต่อจากอดีตกษัตริย์อีริคคือ คริสโตเฟอร์แห่งบาวาเรีย พระนัดดาของพระองค์ซึ่งได้รับเลือกจากทั้งเดนมาร์กและสวีเดน ในตอนแรกสภาริคสรัดในนอร์เวย์ยังคงจงรักภักดีต่อพระองค์ และต้องการให้พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์นอร์เวย์ ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1439 กษัตริย์อีริคพระราชทานยศ ดร็อทเซเต แก่ซิเกิร์ด จอนส์สัน โดยให้เขาปกครองนอร์เวย์ภายใต้พระปรมาภิไธยของพระองค์ แต่ด้วยกษัตริย์ทรงโดดเดี่ยวพระองค์เองอยู่ในเกิตลันด์ ขุนนางนอร์เวย์ก็รู้สึกเหมือนถูกบีบให้ปลดกษัตริย์อีริคจากการรัฐประหารเช่นกันในค.ศ. 1440 และพระองค์ถูกปลดอย่างเป็นทางการในค.ศ. 1442 เมื่อซิเกิร์ด จอนส์สันก้าวลงจากตำแหน่ง ดร็อทเซเต และคริสโตเฟอร์ได้รับการสถาปนาเป็นพระมหากษัตริย์[22]

หลังการสวรรคตของกษัตริย์คริสตอฟเฟอร์ในค.ศ. 1448 กษัตริย์พระองค์ถัดไปเป็นพระญาติของอดีตกษัตริย์อีริค คือ คริสเตียนแห่งอ็อลเดินบวร์ค (โอรสในศัตรูของกษัตริย์อีริคช่วงต้นรัชการ คือ ดีทริช เคานท์แห่งอ็อลเดินบวร์ค) ซึ่งได้สืบราชบัลลังก์เดนมาร์ก ในขณะที่คาร์ล คนุตสัน บอนเด ได้สืบราชบัลลังก์สวีเดน การแข่งขันระหว่างกษัตริย์คริสเตียนและกษัตริย์คาร์ลเพื่อแย่งชิงบัลลังก์นอร์เวย์จึงเกิดขึ้น ในค.ศ. 1450 กษัตริย์คาร์ลทรงถูกบังคับให้สละราชบัลลังก์นอร์เวย์แก่กษัตริย์คริสเตียน[23][24]